Ont-moeten

Wat is jouw goede voornemen voor 2020? Een veel gestelde vraag deze weken.

Wat ik me voorneem dit jaar, is minder moeten. We leven in een veeleisende samenleving waarbij de lat hoog ligt. Presteren, meer bereiken en het druk hebben worden positief gewaardeerd. Al langer is bekend dat dit zijn tol eist in de vorm van oververmoeidheid, stress, burn-out en minder contact en verbinding met elkaar. Ook mijn dagen zijn vol met werk en gezin waarbij het goed loopt omdat ik efficiënt kan werken, goed kan organiseren en praktisch ben. Waar ik blij van word, is van een wandeling in stilte, buiten in het bos. Waar ik de vogels hoor en frisse wind op mijn wangen voel. Van een warm bad, of verse thee. Van een goed gesprek met dierbaren en lachen met vriendinnen. Allemaal dingen die niet passen in een schema van druk zijn en presteren. Maar wel heel waardevol zijn om op te laden, in balans te blijven en plezier te hebben.

Van moeten naar mogen

Dus dit jaar ga ik ont-moeten. Zo  vervang ik het woord moeten in mijn hoofd voor mogen-kunnen-willen. Ik kan de was ophangen. Ik mag boodschappen doen. Ik wil mails wegwerken. En stel mezelf wat vaker de vraag: ‘van wie moet dat dan?’ Want vaak zit dat moeten in mijn eigen hoofd. Niemand heeft me gezegd wat ik vandaag allemaal moet of hoor te doen, meestal vind ik zelf dat dat allemaal moet.

Dat wat hoort, gooien we overboord

‘Dat wat hoort, gooien we overboord’. Een gezegde wat spontaan opkwam tijdens een etentje met familie. Mijn moeder is van een generatie waarbij bescheiden zijn voorop staat. Niet vragen wat je wilt, dat hoort niet en is onbeleefd. Je moet bescheiden zijn. De (na-)oorlogse generatie is zo opgegroeid, en dat heb ik goed meegekregen. Overboord gooien betekent niet dat je lak hebt aan alles en iedereen of uit de bocht vliegt in gedrag. Respectvol en vriendelijk leven en met elkaar omgaan staat voorop. Maar die kleine dingen die zogenaamd zo horen. Jaren geleden vroeg mijn 4-jarige zoon eens om een banaan bij de buurman bij wie hij in de tuin speelde. Mijn mond ging al open om te zeggen dat het niet beleefd was om om een banaan te vragen. Ik zei echter niets. De buurman gaf hem vriendelijk de banaan. Als je vriendelijk en respectvol vraagt wat je wil, krijg je meer dan je denkt was de les die ik daarmee leerde. Ruim jij ook altijd het huis op als er bezoek komt omdat het netjes hoort te zijn? Moet je elke dag een verse maaltijd met groenten maken? Hoor je over al het nieuws mee te kunnen praten? Als je dat wilt, is het prima. Maar niet omdat het zogenaamd moet.